باجو: از مادرم خواستم مرا به قتل برساند!، فوتبال، جام جهانی 2002 را به من بدهکار است

به گزارش مجله یک کامپیوتر، اسطوره فوتبال ایتالیا در یک مصاحبه خاص از نکاتی جالبی و نامکشوف سخن گفت.

باجو: از مادرم خواستم مرا به قتل برساند!، فوتبال، جام جهانی 2002 را به من بدهکار است

به گزارش خبرنگاران، روبرتو باجو، اسطوره فوتبال ایتالیا در فستیوال ورزش در شهر ترنتوی ایتالیا در کناره چهره های مهمی سخنرانی و مصاحبه کرد.

او در ابتدای اظهاراتش درباره کودکی خود گفت: وقتی بچه بودم، عادت داشتیم با توپ تنیس بازی کنیم و آن را به پنجره ها بکوبیم. چیزی که بچه ها این روزها ندارند، لذت فوتبال بازی کردن در هر جایی است؛ حتی در خیابان. مهم ترین نکته در دوران ورزشی هر فوتبالیست، فروتنی است. با این فاکتور از شکست هراسی نخواهید داشت زیرا از قبل می دانید در زندگی چگونه دوباره سر پا شوید. همواره با حضور در کنار طرفداران، لذت محبت آنها را تجربه کردم. می دانم برای هرکس دیدار با الگویش چه معنایی دارد و اختصاص دادن وقت به طرفداران چقدر مهم است. من فوتبالم را با آرزوی انتقال لذت آن به دیگران بازی کردم. یک روز پوشیدن پیراهن ویچنزا برای من رویا بود. بعد از یک مصدومیت جدی به فیورنتینا رفتم و بنابراین 2 سال بازی نمی کردم. حتی در سال سوم هم کاملا از مصدومیت رها نشده بودم. مصدومیت برای من مثل کابوس بود. روز بعد از عمل زانویم از مادرم خواستم مرا بکشد!

او در ادامه اضافه نمود: حتی وقتی خوب ظاهر می شدم، حس می کردم به طرفدارانی که برایم صبر کردند، بدهکارم. با طرفداران فیورنتینا پیوند عمیقی داشتند و به سختی کوشش کردم تا با ویولا بمانم اما همه چیز برای من مقدر شد. کاش حداقل مدیران فیورنتینا با من رو راست بودند. بعد از جدایی من از فیو، 3 روز در شهر هرج و مرج بود. طرفداران شرایط را نپذیرفته بودند و من از اینکه دلیل این هرج و مرج بودم، احساس گناه می کردم؛ هر چند آخرین مقصر این ماجرا بودم. همواره حقیقت را گفتم اما حقیقت آن ماجرا 20 سال بعد برای همه ثابت شد.

او درباره دوران حضور در یوونتوس اضافه نمود: به دنبال جوایز فردی نبودم زیرا من فقط به موفقیت یووه فکر می کردم و در آن برهه، یووه در دوران طلایی میلان در اوایل دهه 1990 در سری A مشکلاتی داشت. فصل 1995-1996 به میلان رفتم و با قهرمانان بزرگی همبازی شدم. بولونیا هم قدم بزرگی بود زیرا در میلان به طور مستمر بازی نمی کردم. بنابراین تصمیم گرفتم جدا شوم. بولونیا شهر فوق العاده ای برای من بود و در آنجا از بازی لذت بردم. از پوشیدن پیراهن اینتر خیلی مسرور شدم زیرا آنها در ژانویه سال قبل هم برای خرید من کوشش زیادی کردند اما نمی خواستم به بولونیا خیانت کنم و در میانه فصل جدا شوم. با پیوستن به برشا به دنبال حضور در باشگاهی بودم که به خانه ام نزدیک تر باشد زیرا قبل از آن 3 ماه تنهایی تمرین می کردم. امیدوار بودم ویچنزا با من تماس بگیرد اما سران تیم تماس نگرفتند. یک شب تلفن زنگ خورد و کارلو ماتزونه خواست در خصوص برشا با من صحبت کند. آن شب یک افسانه به دنیا آمد. ماتزونه هیچ علاقه ایبه تضاد نداشت. او مرد دانایی است.

باجو درباره سایر مربیانش گفت: من خوش شانس بودم که با مربیان بزرگی کار کردم اما گاهی روابط ما دچار مشکل می شد زیرا مخالفت های جزئی با هم داشتیم. مردم عاشق من بودند. همواره توجه و محبت زیادی اطراف من بود و اگر خوب بازی می کردم، همه در خصوصم حرف می زدند. به همین دلیل مربیان وقتی به من بازی نمی دادند، مورد انتقاد قرار می گرفتند. هرگز کاری نکردم که خودم را مقابل هر کسی مخصوصا مربی تیم قرار دهم. همواره سعی کردم تمام توانم را برای تیمم بگذارم. من با آریگو ساکی هم رابطه خوبی داشتم اما در ادامه شرایط تغییر کرد.

او درباره پنالتی از دست رفته معروف در فینال جام جهانی 1994 اضافه نمود: هرگز در تمام زندگی ام پنالتی خودم را به بالای تیرک دروازه نزدم. فقط همان یک بار آن رخ داد. از آن موقع تاکنون هنوز بارها قبل از خواب آن لحظه جلوی چشمم می آید. آن لحظه در ذهنم هنوز بازسازی می گردد.به عنوان یک بچه همواره آرزوی این را داشتم که در فینال جام جهانی با پیراهن ایتالیا مقابل برزیل بازی کنم. تنها چیزی که در رویایم نبود، این بود که در فینال جام جهانی مقابل برزیل، پنالتی را از دست بدهم. دیگر به من زمان ندادند تا آن لحظه را جبران کنم. به جام جهانی 2002 امید زیادی داشتم اما مرا دعوت نکردند و در خانه ماندم. شاید اگر این را بگویم مغرور به نظر برسم اما معتقدم من شایسته حضور در آن جام جهانی بودم؛ هر چند که برخی ها در خصوص وضعیت بدنی من شک داشتند. شایسته حضور در آنجا بودم و فوتبال این جام را به من بدهکار بود.

باجو درباره مقایسه رونالدو و مسی افزود: هر دوی آنها پدیده هستند. پائولو دیبالا هم کیفیتی باورنکردنی دارد. یووه مردی را روی نیمکت خودش آورده که به فوتبال زیبا اعتقاد دارد اما او زمان می خواهد. دیدن بازی نیمار هم سرگرم کننده است. چطور شما می توانید از چنین بازیکنی بدتان بیاید؟ واقعا دوست دارم در فوتبال امروز بازی کنم. وقتی می بینم داوران برای دیوار دفاعی حریف خط می کشند، به این فکر می کنم که می توانستم چقدر گل های بیش تری روی ضربات آزاد بزنم؛ نه تنها من، بلکه زیکو، میهایلوویچ و بقیه بازیکنان آن موقع.

بانیما: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما

مجله سرگرمی: مجله سرگرمی و گردشگری

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا

منبع: خبرگزاری تسنیم
انتشار: 18 شهریور 1400 بروزرسانی: 18 شهریور 1400 گردآورنده: 1com.ir شناسه مطلب: 15599

به "باجو: از مادرم خواستم مرا به قتل برساند!، فوتبال، جام جهانی 2002 را به من بدهکار است" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "باجو: از مادرم خواستم مرا به قتل برساند!، فوتبال، جام جهانی 2002 را به من بدهکار است"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید